2018 dag 24 donderdag 17 mei

 Allereerst: Elma, hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag. Met de kiespijn gaat het overigens prima; bijna weg. 

Gisteravond werden we om 19.30 uur verwacht voor het eten op de boerderij. Dit was geen gewone boer, nee het was een wijnboer. Hij ontving ons in zijn schuur die volstond met houten wijnvaten en op een van deze wijnvaten stonden verschillende soorten drank. Het was niet allemaal wijn wat hij maakte  maar er zat ook sterke drank bij, bijvoorbeeld eau de vie. En wij moesten ze allemaal proberen. Na vijf borrels hadden we het wel gehad want er zat stevige kost bij. Eindelijk om 20.30 uur gingen we aan tafel: een lekker soepje, rijst met kalkoen, waarvan de boer zei dat hij 24 kg woog toen hij nog in leven was, en afsluitend een lekker stuk cake. Onze gastheer goot over de cake nog een flinke scheut armagnac en tijdens het eten was hij ook niet zuinig met de rode wijn. Al met al hadden we hem wel een beetje hangen toen we gingen slapen. Vanmorgen vertrokken in een nevelig  omgeving en na een paar 100 m kwamen we bij een hele speciale brug (Ponte d’Artigues), zie de foto. Men zegt dat het vanaf deze brug nog precies 1000 km wandelen is naar Santiago. En dan neem ik maar aan dat ze dat tellen via de Camino Francès. Na 10 km verder gelopen te hebben kwamen we in een plaatsje met de bekende naam Montréal . Kenmerkend aan dit plaatsje is dat alle straten parallel lopen en de verbindingstraten er recht opstaan. Het lijkt wel een beetje Parijs. Het stadje stelde niet zo gek veel voor maar we konden er wel twee sandwiches vangen zodat we om 12.00 uur wat te eten hadden. Al verder lopend  kwamen we op een gegeven moment op een pad dat behoorlijk horizontaal liep en ook nog recht toe recht aan. Hay opperde dat dat wel eens een oude spoorlijn geweest kon zijn. En dat fenomeen hebben we ook al eens in België meegemaakt: een lange rechte saaie weg met geen uitzicht aan beide zijden anders dan struiken. Die weg hebben we zeker twee uur gevolgd en tegen  drie uur in de namiddag stoomden we op volle kracht over de “spoorlijn” het laatste stadje binnen: Eauze. De gîte waar we nu verblijven ligt net iets buiten het stadje en is een mooie bungalow met een mooie tuin waarin we nu van de zon zitten te genieten. 30 km was vandaag genoeg dus we doen het even rustig aan. Eten is om 19.00 uur. Ik denk met minder zeup.