17 mei 2019. Naar Pendueles. 28 km

 Toen we vanmorgen opstonden gierde de wind om het huis. Toen we een half uur later buiten stonden regende het. En toen we weer een half uur later, na een ontbijt, buiten stonden was het droog! Onderweg heeft het gelukkig niet veel geregend en na 13.00 uur kwam zelfs het zonnetje door.  Tegen vier uur waren we binnen en kort daarna begon het weer te regenen. We hadden dus geluk. In het hostel zijn twee douches maar doordat het regende en het dakraam (3 meter hoger) wijd open stonden kon er zich ook een derde nog tegelijk douchen. Alles was kletsnat. Bijzonderheden over deze etappe:  nagenoeg geen behalve dat we in een bar twee wc deuren tegen kwamen (zie foto) en waar niet bij stond welke voor de dames en welke voor de heren was. Je mag zelf raden welke de dames wc is. We blijven de zee wel iedere dag zien. Vanavond blijven we ook maar hier eten want de kok heeft ons Mexicaans eten beloofd inclusief Sangria voor € 12. We laten ons verrassen maar we zijn niet meer zo happig op het eten van het hostel zelf sinds we eergisteren als diner kregen opgeschept: een flink bord rijst met wat champignons en meer zat er niet in en daarna een bak salade. Als toetje een puddinkje (waarschijnlijk van de Aldi).  Gelukkig hanteerde die herberg het principe van Donativo, wat wil zeggen: geef maar wat je het waard vindt en samen hebben we dan ook voor het eten en slapen en douchen € 20 in de trommel gedaan. Dat vonden wij meer dan genoeg.  Inmiddels hebben we begrepen dat de meisjes uit Brabant een etappe achter ons zitten en dat Willeke een etappe voor ons zit. Maar ja die kan dan ook goed lopen want zoals eergisteren bleek heeft ze al de American Trail gelopen. Dus die zullen we waarschijnlijk niet meer zien.  Nu zitten er drie Pruuse en een Fransman in dit hostel. Helaas gaat dat zo onderweg: je maakt vrienden en bekenden en ze zijn zo weer weg. Morgen meer over het Mexicaans eten.